Η πρώτη μέχρι σήμερα γραπτή μαρτυρία για την Καΐτσα, είναι εκείνη στην πρόθεση του μοναστηριού της Ρεντίνας, σύμφωνα με την οποία το 1640 έγινε έρανος στην Καΐτσα και πολλοί Καϊτσιώτες πρόσφεραν γρόσια (νομίσματα της εποχής εκείνης) για την επισκευή του μοναστηριού. Επίσης και το 1659 έγινε έρανος στα χωριά του Δομοκού, μεταξύ των οποίων και της Καΐτσας για την ενίσχυση των προσκυνημάτων των Αγίων τόπων. Η σχετική έρευνα παρατίθεται στο Θεσσαλικό ημερολόγιο του Κώστα Σπανού τ25 1994, και στον τ40 του 2001 Λάρισα του ίδιου ημερολογίου. Σημαντικό είναι πως κανένα από τα επώνυμα των Καϊτσιωτών του 1640 δεν διατηρήθηκε μέχρι την εποχή μας.
Το χωριό σήμερα:
Η Καΐτσα (Μακρυρράχη) βρίσκεται δυτικά και σε απόσταση 16 χιλ. από τον Δομοκό, πάνω από τις δυτικές όχθες της άλλοτε λίμνης Ξυνιάδας και σε απόσταση 2,5 χλμ. Από τον σιδηροδρομικό σταθμό Αγγειών. Ανήκει από το 1974 (ΦΕΚ 187/2.7.74) στο Νομό Φθιώτιδας και συνορεύει : ανατολικά με τα χωριά Αγόριανη, Παναγιά και το λεκανοπέδιο της πρώην λίμνης Ξυνιάδας, βόρεια με Κτιμένη, δυτικά με Κυδωνιά και Μεσοχώρα (Πάπα) και νότια με Περιβόλι και Ασβέστης. ΄Εχει έκταση 51.000 στρέμματα, εκ των οποίων 8.300 στρέμματα είναι καλλιεργήσιμη γη και άνω των 35.000 δασωμένες εκτάσεις. Μέση στάθμη υψόμετρου 540 μέτρα. Αρκετοί Καϊτσιώτες διαμένουν μόνιμα πλέον στη Λαμία, στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της πατρίδας μας, αλλά και στο εξωτερικό.
Η Μακρυρράχη είναι γνωστή για τα θειούχα λουτρά και για το γεγονός ότι στο παλιόκαστρο εντοπίζεται η αρχαία Δολοπική πόλη ΑΓΓΕΙΑΙ, καθώς και η ΚΥΠΑΙΡΑ. Η ωραία και αμφιθεατρική τοποθεσία προς δυσμάς του λεκανοπεδίου της αποξηραμένης λίμνης Ξυνιάδας, πάνω στην οποία είναι κτισμένη, και η πολυκύμαντη ιστορία της, από τότε που κτίστηκε το καινούριο χωριό (1900) μέχρι σήμερα, προσδίδουν σ' αυτή μια αίγλη και συμβάλουν στη φήμη της.
Πολλοί Καϊτσιώτες είναι σήμερα εξαίρετοι επιστήμονες, διακεκριμένοι επιχειρηματίες και σχεδόν, χωρίς εξαίρεση, όλοι αξιοπρεπείς και έντιμοι στην κοινωνία.
Απόσπασμα από τη μελέτη του κ. Δημητρίου Γ. Κουτρούμπα (Διδάκτορα Ιστορίας, Γεν. Επιθεωρητή Μ.Ε.).
Το 1992 στον 5ο τόμο της εκδόσεως «ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΔΟΜΟΚΟΥ».
Έρευνα γύρω από την αρχική ονομασία του χωρίου «Καΐτσα» αλλά και την ιστορική προέλευσή του, έγινε σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε, από τρεις αξιόλογους συγχωριανούς μας, τους κ. Κων/νο Κούτσικα, κ. Χαρίλαο Πατρίδα και κ. Δημήτριο Κουτρούμπα. Οι δύο πρώτοι εξέδωσαν βιβλία ενώ ο τρίτος δημοσίευσε σχετική μελέτη το 1992 στον 5ο τόμο της εκδόσεως «ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΔΟΜΟΚΟΥ».
Την ιστορία του χωριού, σύμφωνα με έρευνα του Δημ. Γ. Κουτρούμπα (Διδάκτορα Ιστορίας, Γεν Επιθεωρητή Μ.Ε.), μπορείτε να την διαβάσετε παρακάτω, μέσα από ένα μεγάλο μέρος της μελέτης του.
